Κυριάκος Διακογιάννης Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Ο Κυριάκος Διακογιάννης (28 Αυγούστου 1927) είναι Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας και πρώην αθλητής. Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1927 στην Πλάκα της Αθήνας, όπου και μεγάλωσε. Νονός του ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος.[1] Η καταγωγή του είναι από τη Μάνη και την Πάτμο. Διακρίθηκε στα νεανικά του χρόνια ως αθλητής και υπήρξε μέλος της εθνικής ομάδας στίβου και πρωταθλητής Ελλάδος στο πένταθλο το 1947 και στο δέκαθλο το 1948. Ο πατέρας του, Ιωάννης Διακογιάννης, ήταν αξιωματικός της Χωροφυλακής που την περίοδο της Κατοχής υπηρέτησε σε σημαντικές θέσεις στην περιβόητη Ειδική Ασφάλεια.[2] Παρ' όλα αυτά, ο ίδιος ο Κυριάκος Διακογιάννης είχε αριστερά πολιτικά φρονήματα και από το 1949 ως το 1951 εξορίστηκε στη Μακρόνησο.[3] Μετά την απόλυσή του από τη Μακρόνησο, μετανάστευσε στο Λονδίνο, όπου ξεκίνησε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στο περιοδικό που εξέδιδε ο Έλληνας εφοπλιστής Γιάννης Χατζηπατέρας, μετέπειτα κουμπάρος του.[4] Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή της Σορβόννης και εξέδωσε την εφημερίδα «Πατρίς», που έγινε σημείο αναφοράς για την εκεί ελληνική ομογένεια. Η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε το μετάλλιο «Τεχνών, Επιστημών και Γραμμάτων» το 1961 και δύο χρόνια αργότερα το μετάλλιο «Κοινωνικής Αγωγής». Έγινε κυρίως γνωστός στα χρόνια της χούντας των συνταγματαρχών, αρχικά ανάμεσα στους Έλληνες του εξωτερικού αλλά αργότερα και μέσα στην Ελλάδα, με το βιβλίο «Στην Κόλαση της ΚΥΠ», όπου εξιστορεί τη δράση της ομάδας των ακροδεξιών χουντικών αξιωματικών του Παπαδόπουλου και πως προσπάθησαν να εκβιάσουν και να στρατολογήσουν τον ίδιο με σκοπό την σπίλωση του Ανδρέα Παπανδρέου.[5] Με την πτώση της χούντας και την αποκατάσταση της δημοκρατίας ο Κυριάκος Διακογιάννης εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα, όπου εξέδωσε το βιβλίο «Σκυλάνθρωποι», που επίσης σημείωσε μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Για 17 χρόνια, από το 1980 ως το 1997, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους αρθρογράφους της εφημερίδας «Αυριανή». Η καθημερινή στήλη του στην εφημερίδα, με τίτλο «Καθαρά και Ξάστερα», φανατικά υπέρ του Ανδρέα Παπανδρέου και απαξιωτική για τους Κ. Καραμανλή, Κ. Μητσοτάκη αλλά και Χ. Φλωράκη και Λ. Κύρκο, ήταν πολλές φορές αυτή που έδινε την «γραμμή» της «Αυριανής» και συνδέθηκε με την χρυσή εποχή της, όταν πολλές φορές ξεπερνούσε τα 250.000 φύλλα την ημέρα κατά τη δεκαετία του 1980. Η αντιπαράθεση του Διακογιάννη με τους Κύρκο και Φλωράκη έφτασε στο απόγειό της την περίοδο του λεγόμενου «βρώμικου '89». Οι Φλωράκης και Κύρκος κατονόμασαν τον Διακογιάννη ως «ηγέτη του αυριανισμού» και «επιτελικό νου του νεοφασισμού στην Ελλάδα», ενώ ο Διακογιάννης ανταπάντησε με πολύ σκληρές εκφράσεις (όπως «άνανδροι» και «θρασύδειλοι»).[6] Διαστάσεις πήρε και η κόντρα του Διακογιάννη και ευρύτερα της «Αυριανής» με τον Μάνο Χατζιδάκι, που ξεκίνησε όταν η «Αυριανή» δημοσίευσε σε συνέχειες λίστα με τους αριστερούς που είχαν φυλακίσει και εξορίσει οι κυβερνήσεις της πρώτης καραμανλικής οκταετίας.