Η Ναταλία έμελλε από πολύ μικρή να γνωρίσει τα παράδοξα του έρωτα. Χάθηκε στο άδικο. 'Αγγιξε τον απρόσμενο φόβο. Συγκλονίστηκε από το μοναδικό πάθος μιας αρρωστημένης -κι όμως τόσο μοναδικής- αγάπης. Τόλμησε να πιστέψει στο ωραιότερο όνειρο. Έκλεισε πεισματικά τα μάτια στα γεγονότα της ζωής. Βρήκε αιτίες, όρισε κανόνες, αναμετρήθηκε με τη δύναμη του ενστίκτου, έφτιαξε ένα δικό της σήμερα και κατάφερε να πλησιάσει την ευτυχία. Όμως η ίδια η ζωή της είχε για εκείνη άλλες προθέσεις. Της ανατρέπει κάθε προσπάθεια, την ωθεί σε μια χωρίς τέλος αναζήτηση, την παγιδεύει στην ομίχλη της ειμαρμένης. Θα κατορθώσει άραγε η Ναταλία να ανατρέψει την πορεία της ζωής της; Θα αντέξει τον αδυσώπητο πόλεμο; Θα αφήσει το αύριο να της ξεφύγει; Θα κάνει συμβιβασμούς στα αισθήματά της; Ή θα αποφασίσει πως ο μεγαλύτερος έρωτας είναι ο έρωτας για τη ζωή; «Πρέπει να συνεχίσω να ζω. Να εργάζομαι, να προσφέρω, να αγαπάω. (...) Να εξαλείψω από το μυαλό μου όλα εκείνα τα στοιχειά που ελέγχουν τα συναισθήματά μου. »Από αυτή τη στιγμή, θα το κάνω σκοπό. (...) »Δυο λεπτά πριν (...) διαπίστωσα πως ο μεγαλύτερος έρωτας κάθε ανθρώπου είναι ο έρωτας για τη ζωή».