Ο Αντώνης Σαμαράκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Αυγούστου 1919. Πτυχίο Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών. Παντρεμένος με την Ελένη Κουρεμπανά. Πολλά χρόνια ήταν υπάλληλος στο υπουργείο Εργασίας, παραιτήθηκε το 1963. Για την Ελλάδα και τα Ηνωμένα Έθνη, ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Αμερικής, της Αφρικής, για κοινωνικά θέματα. Στην Κατοχή, ήταν στην Αντίσταση. Τον Ιούνιο 1944, πιάστηκε από τους ναζί και τους συνεργάτες τους και καταδικάστηκε σε θάνατο. Ύστερα από περιπέτειες, μπόρεσε να ξεφύγει. Από παιδί έγραφε ποιήματα. Εμφανίστηκε στην πεζογραφία το 1954 με τα διηγήματα Ζητείται ελπίς. Το 1959, βγήκε το μυθιστόρημά του Σήμα Κινδύνου. Το 1961, τα διηγήματα Αρνούμαι. Το 1965, το μυθιστόρημα Το λάθος. Το 1973, τα διηγήματα Το διαβατήριο. Το 1992, τα διηγήματα Η Κόντρα. Το 1996, (αυτοβιογραφία) 1919-. Το 1998, το μυθιστόρημα Εν ονόματι. 233 εκδόσεις στην Ελλάδα – αντίτυπα 881.000. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 33 γλώσσες, σε 107 ξένες εκδόσεις. Κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο, από τη Βραζιλία και την Αυστραλία ως τη Ρωσία και τις χώρες που προέκυψαν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, την Κορέα, την Ιαπωνία και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Επίσης, κυκλοφορούν ως βιβλία τσέπης. Για τη συλλογή διηγημάτων Αρνούμαι, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 1962, και για το μυθιστόρημά του Το λάθος, με δύο λογοτεχνικά βραβεία: στην Ελλάδα, το Βραβείο των «12» 1966· στη Γαλλία, το Μεγάλο Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας 1970, γιατί «παράλληλα προς το μήνυμά του εναντίον του ολοκληρωτισμού Το Λάθος το διακρίνει δυνατό suspense και διαβάζεται σαν να ήταν αστυνομικό μυθιστόρημα». Για το σύνολο του έργου του τιμήθηκε το 1982 με το Βραβείο Λογοτεχνίας Ευρωπάλια: «Ο Αντώνης Σαμαράκης δεν μιλάει για ευκαιριακές προσωπικότητες. Οι πρωταγωνιστές του διστάζουν και αμφιβάλλουν, είναι ανθρώπινες υπάρξεις όπως ο αναγνώστης. Το έργο του Αντώνη Σαμαράκη είναι μαρτυρία για την τραγωδία του ολοκληρωτισμού, για την απουσία της ελευθερίας και τη μάχη που δίνουν οι άνθρωποι για να την κατακτήσουν. Ο Αντώνης Σαμαράκης είναι ο συγγραφέας της υπερηφάνειας και της ελπίδας». Κρατικό Βραβείο Τεχνών και Λογοτεχνίας 1995 (Γαλλία). Επίτιμος διδάκτωρ, ομόφωνα, του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής των Πανεπιστημίων Αθηνών, Πατρών και Ιωαννίνων. Στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, τα έργα του διδάσκονται στη δημοτική και μέση εκπαίδευση και στα πανεπιστήμια. Επίτιμος δημότης σε 37 πόλεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Χρυσό Μετάλλιο Αξίας της πόλεως των Αθηνών. Μεγαλόσταυρος του Τάγματος Εθνάρχου Μακαρίου Γ´, Κύπρος. Το 1989, η UNICEF Νέας Υόρκης τον ονόμασε πρώτο Έλληνα πρεσβευτή καλής θέλησης για τα παιδιά του κόσμου. Πνευματικός πρεσβευτής των Γιατρών χωρίς Σύνορα. Διάκριση Ειρήνης και μετάλλιο από την Έκκληση της Ακρόπολης για την Ειρήνη, τη Ζωή και τον Πολιτισμό. Πέθανε το 2003.