Ο Μαρτίν Φιέρρο ζει μέσα στην ανάσα των στίχων· μέσα στην αθωότητα που ανασύρει στη μνήμη τη σύντομη και για πάντα χαμένη ευτυχία· μέσα στο κουράγιο του ανθρώπου που αποδέχεται πως όλοι γεννιόμαστε για να υποφέρουμε. Η ποίηση των γκάουτσος αποτελεί μια από τις πλέον ξεχωριστές αφηγήσεις που καταγράφονται στην ιστορία της λογοτεχνίας. Δεν πρόκειται -όπως ίσως παραπέμπει το όνομά της- για ένα είδος ποίησης που δημιούργησαν οι γκάουτσος· μορφωμένα άτομα, αριστοκράτες από το Μπουένος Άιρες ή το Μοντεβιδέο, ήσαν αυτοί που την συνέθεσαν. Παρά την αριστοκρατική καταγωγή της όμως, η ποίηση των γκάουτσος είναι αυθεντικά λαϊκή· κι αυτή η παράδοξη αρετή της δεν είναι και η μόνη. Ο Χόρχε Λουΐς Μπόρχες παρουσιάζει μια σύντομη κριτική ανάλυση για το κλασικό έπος των Αργεντινών που καταγγέλλει με ιδιόμορφο λόγο το κακό, την αδικία και τη δυστυχία - στοιχεία παρόντα σε όλες τις εποχές.