Η ζωή της Σοφίας κάθε άλλο παρά συνηθισμένη είναι. Είναι νέα, ωραία, έξυπνη κι όμως το τελευταίο πράγμα που σκέφτεται είναι ο εαυτός της. Περισσότερο γι΄ αυτήν, έχει σημασία να βοηθήσει τα δύο της αδέλφια: το ναρκομανή Κώστα και τον ομοφιλόφυλο Θάνο. Τ΄ αδέρφια της Σοφίας γίνονται τα είδωλά της, «ψορώντας» ένα αγκάθινο στεψάνι, «ψτιαγμένο» απ΄ τα πραγματικά γεγονότα της ζωής. Άνθρωποι σαν τη Σοψία είναι σπάνοι... Φυσικά αυτό το αψήνω στην κρίση σας. Ο Θάνος, ο Κώστας, η μάνα, ο πατέρας παλεύουν ακόμη «μέχρι σήμερα», χαμένοι μέσα στο πλήθος... Επειδή άρχισα να νιώθω και ν΄ ακούω τον παλμό των ηρώων μου, επειδή άρχισα να τους γνωρίζω καλύτερα, σταμάτησα να γράψω... έτσι απότομα. Συγχωρέστε με.