Μέσα στη «Λάικα» που βρέθηκε σε ένα παγκάκι στον Εθνικό Κήπο κρυβόταν ένας θησαυρός. Είκοσι οχτώ ασπρόμαυρες φωτογραφίες, είκοσι οχτώ αριστουργήματα που ανέτρεψαν τη ζωή του φωτογράφου Μιχάλη Κωνσταντίνου. Η αλήθεια που κρυβόταν πίσω απο τα ανθρώπινα στιγμιότυπα των φωτογραφιών τον έφερε αντιμέτωπο με το θάνατο. Ευτυχώς όμως υπάρχουν ακόμη άγγελοι, γένους θηλυκού, πρόθυμοι να μετατρέψουν τον εφιάλτη σε όνειρο. «Σαν παραμυθάς άρχισα να διηγούμαι», λέει η Ρέα Ραβανού για τις Φωτογραφίες. Και για τον ήρωα του βιβλίου: «Ένας ήρωας που μοιάζει και δεν μοιάζει με τον οποιονδήποτε, που μπλέκεται σε μια ιστορία όπου δεν καταλαβαίνει τίποτα, σαν εφιάλτη, σαν τη ζωή, όπου γνωρίζει μαγικές υπάρξεις σαν αυτές που συναντάμε καθημερινά στους δρόμους της Αθήνας». Και για την περιπέτεια της γραφής: «Ένα βύθισμα σε έναν άλλο κόσμο κι όμως τον ίδιο, όπως κατά τη διάρκεια μιας αεροπορικής πτήσης, όπου για λίγο μένει κανείς να αιωρείται, ελευθερωμένος από τη βαρύτητα και μπορεί να κοιτά τα σύννεφα, με ένα χαμόγελο στα χείλη».