Ένα συγκλονιστικό χρονικό για τους δυόμιση μήνες, από τη πτώση της χούντας την 23/7/1974 μέχρι τις πρώτες εκλογές της 17/11/1974 από τον τότε πολιτικό συντάκτη του Βήματος Σταύρο Ψυχάρη. Τα δύο πρώτα μέρη του βιβλίου περιγράφουν τις αγωνιώδεις προσπάθειες της κυβέρνησης εθνικής ενότητος του Κωνσταντίνου Καραμανλή να περισώσει ό,τι ήταν δυνατόν στην αφοπλισμένη από τους επίορκους στρατιωτικούς Κύπρο. Βέβαια οι συνομιλίες στη Γενεύη δεν απέδωσαν τίποτε αφού ο τουρκικός στρατός εισβολής αλώνιζε ανενόχλητος στη μαρτυρική μεγαλόνησο, καθώς η "παροπλισμένη" Ελλάδα ήταν αδύνατον να αντιδράσει. Ας μην ξεχνάμε πως η χούντα είχε φροντίσει να καταντήσει τον εθνικό στρατό μια πραιτωριανή φρουρά του καθεστώτος της, με το να κρατάει επίλεκτες μονάδες στο λεκανοπέδιο Αττικής αντί να φρουρούν στα σύνορα! Το τρίτο και τέταρτο μέρος είναι εξ ίσου ενδιαφέροντα. Περιγράφουν πώς η αρχικά "αιχμάλωτη" πολιτική κυβέρνηση κατάφερε να ξανααποκτήσει τον έλεγχο των ενόπλων δυνάμεων, με μια σειρά καλομελετημένων κινήσεων: την επαναφορά των απότακτων αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, τη μεταφορά των μονάδων τεθωρακισμένων στα σύνορα, την αλλαγή των αρχηγών ΓΕΕΘΑ & ΓΕΣ, την αποστρατεία του Δ. Ιωαννίδη, την εξορία των ηγετών της 21ης Απριλίου. Το βιβλίο επίσης φωτίζει τον ουσιαστικό ρόλο του στρατηγού Φαίδωνος Γκιζίκη στη στήριξη της κυβέρνησης Καραμανλή, καθώς αντελήφθη ότι η εναπομείνασα σπείρα επίορκων νεαρών φιλοχουντικών αξιωματικών αποτελείτο από ανθρώπους "εντελώς παράφρονες" (σ. 174). Και ο οποίος ευτυχώς τους προειδοποίησε πως "θα αντιδράσει με κάθε τρόπο". Βέβαια είχαν κι άλλοι φύλακες τη γνώση. Ο Ε. Αβέρωφ (υπουργός Άμυνας) και ο Σ. Γκίκας (υπουργός Δημόσιας Τάξης) έπαιρναν τα δικά τους προληπτικά μέτρα... ενώ ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής αναγκαζόταν κάποια βράδια να μην κοιμάται στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά σε κάποιο κότερο φρουρούμενο από αντιτορπιλικό!