"Στη "Γαλήνη" ο Βενέζης αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας προσφύγων από την Μικρασία, που έρχονται να εγκατασταθούν, το 1923, στην έρημη τότε γη της Αναβύσσου. Από την ομαδική απόγνωση ξεχωρίζουν σιγά σιγά τα πρόσωπα, το πάθος για τη ζωή που πρέπει να συνεχιστεί, τα όνειρα που ριζώνουν για να χτυπηθούν και πάλι από τη μοίρα, η αναζήτηση της λύτρωσης και της γαλήνης." "Η ιστορία αυτή αρχίζει τον Ιούλιο του 1923. Η Ανάβυσσος είναι ένα έρημο μέρος παραθαλάσσιο, στον κορφό του Σαρωνικού, πάνω κάτω δέκα μίλια πριν από το Σούνιο. Κανένας δημόσιος δρόμος δε βγάζει σ' εκείνο το μέρος. Όλοι οι δρόμοι τραβούνε πίσω από τους μικρούς λόφους που κλείνουν την άγονη γη του τόπου, όπου ο οδοιπόρος δε θα βρει δέντρο μήτε ένα. Σκοίνα μόνο βρίσκονται, αγκάθια, βούρλα και άμμος. Χέρια ανθρώπου από πολλούς αιώνες δεν οργώσανε το χώμα, και ο άμμος και η βροχή και ο ήλιος έκαμαν μονάχοι το έργο τους, χωρίς τον ίδρο του ανθρώπου. Οι λόφοι προχωρούν ως χαμηλά τη θάλασσα, την κυκλώνουν και κάνουν ένα φυσικό κόρφο που αφήνει ένα στενό πέρασμα προς το πέλαγο.