Το έργο αυτό είναι μια συλλογή από «διηγηματάκια», όπως τα αποκαλούσε ο ίδιος, «που να μπορούν να τα διαβάζουν οι νέοι μας στον ίσκιο του πλατάνου», γιατί «εκεί διαβάζει ο Ρωμιός, σα διαβάζει για το κέφι του», αλλά και γιατί, όπως πίστευε, στον «ίσκιο» βλέπει κανείς για πολλά πράματα, που είναι αδύνατο να τα ξεδιακρίνει «στην περίσσια του ήλιου τη φεγγοβολιά».